پسری که با تولدش یهود را پریشان کرد
در کتب علمای یهود چه اسراری نهفته بود که روز و محل تولد پیامبر را نیز میدانستند؟ ...
در کتب تاریخی آمدهاست که فردای شب میلاد پیامبر یکی از علمای یهود به دارلندوه آمد و گفت آیا دیشب فرزندی متولد شده است که نامش «احمد» است و هلاک یهود به دست او خواهد بود؟
آنها دریافتند که پسری برای عبدالله به دنیا آمده است؛ آن مرد با دیدن آن کودک بیهوش شد چون بههوش آمد گفت به خدا قسم پیامبری تا قیامت از بنی اسرائیل گرفته شد این کودک اسرائیل را نابود میکند قریشیان خندیدند و او گفت به خدا قسم کاری با شما بکند که اهل مشرق و مغرب از آن یاد کنند.(1)
در کتب علمای یهود چه اسراری نهفته بود که روز و محل تول پیامبر را نیز میدانستند؟ اخبار و کاهنان از کجا به این دقت نکات اخلاقی و رفتاری و ظاهری پیامبر را ردیابی میکردند که به گواهی قرآن همچون فرزند خود ایشان را میشناختند؟
جواب سوالات خود را از لابه لای کتاب «محضر شهود فی رد یهود» نوشته «حاج بابای قزوینی»(2) یافتیم که بخش هایی از این کتاب را در اختیارتان قرار دهیم
• ابتدا آیاتی است که در فصل 28 کتاب شعیا آمده است:
««مذکور است و مشتمل است بر لفظ«قولاقاو»،و لفظ قولا قاو در عبارت کتب هیچ یک از انبیاء نیست مگر در کتاب نحمان که در میانیهود به نبوأت هیلد مشهور است مذکور است که محمد نشان قولا قاو است، و ما آن کتاب را در موضع خود در این رساله نقل خواهیم نمود انشاء اللّه تعالی. و آن آیات اینست
«کی صولا صاو صولا صاو قولا قاوقولا قاو زعر شام کی بلعک سافا و بلاشان أحرت ید بر إل هاعام هز أشر أمر ألهم زت همنوحا هنیحو لعایفو زت همر کئا و لا آبو شموع و هایا لهم دبر أدنای صولا صاو صولا صاو قولا قاو قولا قاو زعر شام زعر شام لمعن یذنوا و کاشلوا حر و نشبارو و نقشو و نلکاد و».
در کتاب شاراشیم که از کتب لغت است در فصل توه مذکوراست که معنی قولا قاو اینست که فرمان دهند پیغمبران فرمان بعد فرمان و صولا صاو را نیز بهمین معنی گفته است، و ترجمه این آیات اینست که: فرمان دهد بعد فرمان اندازه کند بعد اندازه اندک اینجا اندک اینجا که به زبانی باشد که فهمیدن آن مشکل باشد و به زبان دیگر سخن گوید مر اینقوم را آنچه امر کند بایشان آنها آسایش است برای خستگان و اینست آسایش و شنیدن آن خواهش و حال اینکه باشد برای ایشان سخن خدا فرمان دهد بعد فرمان و اندازه کند بعد اندازه اندک اینجا اندک اینجا به این سبب برطرف شوند و سرنگون شوند پست شوند و شکسته شوندو به تله افتند و گرفته شوند.»»
در توضیح آیه فوق باید گفت:
این که فرمان دهند بعد از فرمان در اصل دو معنا از آن استفاده می شود:
1- فرمان دادن این پیامبر بعد از فرمان دادن پیامبران دیگر است و این معنی خاتم النبین بودن است.
2- زمان دادن بعد از فرمان دادن به این سعی که جمیع احکام شریعت آن پیامبر به یکباره بر او نازل نشده مثل نزول به یکباره تورات بر موسی بلکه تدریج در زمان طویل، شریعت نازل شده، هر زمان فرمان دهد، فرمان تازه بعد از فرمان دیگر.
به لغات عبری این آیه توجه کنید: لفظ " زعر" در عبری به معنای قلیل و "شام" به معنای مکان و زمان هر دو استعمال می شود: یعنی وحی در مکان های مختلف و در زمانهای مختلف بر این پیامبر نازل میشود که این نکته تنها به پیامبر آخرالزمان صدق میکند؛ چراکه بخشی از وحی در مکه و بخش دیگری آن در مدینه یا بخشی در سفرها و در سرزمینهای مختلف اتفاق افتادهاست. این نوع نزول وحی، بر هیچ پیامبری صدق نمیکند؛ زیرا به عنوان نمونه تورات به یکباره در کوه طور نازل شدهاست.
صریحترین بخش این آیه در مورد زبان آن پیامبر است که در این باره میگوید فهمیدن آن مشکل بوده و به زبان دیگر سخن میگوید.
زبان یهودیان عبری است و زبان پیامبری که مخاطب این آیه است متفاوت با آنهاست. مسئله دیگری که در این آیه مطرح شدهاست، مشکل بودن آن زبان است؛ چرا که زبان عرب، اِعراب و صرف و نحو داشته و زبان عبری، این ویژگی را ندارد.
در بخش دیگری از این آیه آمدهاست که دین آسایش است؛ منظور این است که اجرای احکام در هیچ کدام از ادیان به آسانی اسلام، نمیباشد.
آیات فصل چهل و دوم کتاب شعیا:
نکات بسیار ارزشمندی در این آیات دال بر آن است که پیشگوییهای بسیار دقیقی در مورد پیامبر ذکر شده که بخشهایی از آن به شرح زیر است:
«آن بنده من امی و ناخوان باشد و از کسی تعلیم نگرفته باشد.»
و بعد می گوید:
«این قوم(یهود) غارت شدهاند، پریشان احوال شدند و جوانان ایشان باشد و کسی ایان را شفاعت نکند کیست در میان شما که این را بشنود و گوش کند و اطاعت کند.»
آنچه یهودیان از این آیات دریافتند این است که با ظهور پیامبری که ذکرش را گفتیم، پریشان احوال میشوند. جنگ پیامبر با یهودیان گواه این پیش گویی خارق العاده در این آیات میباشد.
چه بسا این آیات دشمنی آنها با پیامبر را عمیقتر میکند؛ زیرا در این آیات آمدهاست که آن پیامبر یهودیان را به سزای اعمال خود میرساند.
منابع:
1- الکلینی رازی/ اصول کافی/ ج 8/ ص 300
2- وی از علمای دین یهود بود که باشناخت کامل کتب یهود به زبان عبری و کتب سایر ادیان، به حقیقت دست پیدا کرد و به دین اسلام مشرف شد و دلایل خود را در کتاب محضر شهود فی رد یهود ذکر کردهاست.
مصاف
