کوفیان و منتظران ظهور (5)

مقاله سری پنجم: کوفیان و منتظران ظهور (5) ...

اگر مردمی به دشمنی با جانشین امام معصوم بپردازند به طور قطع با امام معصوم نیز دشمن خواهند بود...

در مقالات پیشین از سلسله مقاله‎های «کوفیان و منتظران ظهور» از خصوصیات مردم کوفه که در بین ما نیز مشاهده می‎شود سخن گفته‎شد، در این شماره در نظر داریم خصوصیات اخلاقی و رفتاری فرماندار کوفه، شخصیت حضرت مسلم و چگونگی برخورد این دو با یکدیگر را مورد بررسی قرار دهیم.

جناب مسلم در زمان شهادت، حدود پنجاه سال داشت و به لحاظ شجاعت در بین فرزندان عقیل بارز بود. البته شجاعت در بین بنی هاشم فرهنگ و ارث بود و از کودکی با رزم و مبارزه بزرگ می شدند.همچنین بسیار به پیامبر (ص) شبیه بود. همچنین ایشان ده سال در دوران امام حسن (ع) و ده سال در دوران امام حسین(ع) پای منبر ایشان تلمذ نمود. نتیجه این بیست سال، فقیهی است که در دیانت نمونه بود.
امام درمعرفی مسلم برای مردم کوفه ، میفرمایند من کسی را برای شما فرستادم که به منزله برادرم است.
در زیارت حضرت مسلم می خوانیم" لعن الله من جاهل حقک" لعنت بر کسی که مسلم را نشناسد. شناخت مسلم، جایگاه و حقش از وظایف ماست.جناب مسلم معصوم نیست ولی در زیارت نامه‎اش میخوانیم "لعن الله من بایعت و غشت" لعنت خدا بر هر کسی که با تو بیعت کرد و بیعتش را شکست.
ایشان پنجم شوال به کوفه رسید و به روایتی در منزل مختار و به روایت دیگر منزل مسلم بن عوسجه اقامت کرد.

شیعیان کوفه فوج فوج برای بیعت با ایشان می آمدند و وی در بیعت کلمه‎ای از خود نمی‎گفت. نامه امام حسین را می‎خواند و شرایطی که امام گذاشته بود را ، بیان می‎کرد و سپس بیعت می‎نمود.
در حقیقت حضرت مسلم تلاش می‎کرد که شرایط کوفه را به گونه‎ای آماده می‎کرد که زمان رسیدن امام زمانش، حکومت اسلامی را به ایشان تقدیم کند. یعنی حکومتی تشکیل شود که منجر به ظهور معصوم و برای یاری اهل بیت باشد.
در ادامه به شرایط بیعت امام حسین می‎پردازیم:

• دفاع از مظلوم

یکی از شرایط امام حسین برای بیعت، دفاع از مظلوم بود. اگر هم اکنون شعارمان" ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند" است ، بنابراین دفاع از فلسطین و یمن و سوریه هم از بایدهایمان است. امام حسین شرط بیعتشان را چنین دفاعی قرار داده بودند.

• دوستی با دوستان اهل بیت و دشمنی با دشمنان آنان
معیار دیگر بیعت، "سلم لکم سالمکم و حرب لکم حاربکم " بود یعنی از منظر امام، سازش با دشمن اهل بیت معنایی ندارد و دوستی با دوستان ایشان، نشان‎دهنده تبعیت از معیار امام حسین است.

• عدم فراموشی دستورات اهل بیت
بند دیگر بیعت نامه چنین بود:"سخن و فعل اهل بیت را گوش خواهم داد و فراموش نخواهم کرد."

شروط فوق نشان می‎دهد امام حسین مسلم ابن عقیل را با بیعتی که زندگی فردی، اجتماعی و سیاسی مسلمانان را تحت تاثیر قرار می‎دهد، به کوفه می‎فرستد.
نکته لازم به ذکر این است که امام هادی(ع) نیز مردم را به اطاعت از وکلای غیر معصوم خود ملزم نموده بود، کسانی که در برهه ای از زمان حتی با ایشان هم در تماس نبودند.
حال این سوال پیش می‎آید که آیا مسلم برای حکومت خود بیعت می‎گرفت در حالیکه خود حاکم بود؟ یا فردی غیر معصوم بود که برای حکومت معصوم بیعت می‎گرفت؟
کسانی که ولایت مسلم را پذیرفتند ، چند دسته می‎شوند که مصادیق آن‎ها امروزه نیز وجود دارد:

الف) عده‎ای تا زمانی که ولی حرفی بر خلاف میلشان نزند، از وی اطاعت می کنند. این گروه ولی را تابع خود می خواهند و خود تابع ولی نیستند.

ب) دسته‎ای فقط تا بخش خاصی ولی را همراهی می‎کنند و اگر احکام و نظرات ولی را قبول نداشته باشند، برای وی جایگزین پیدا می کنند.

ج)عده‎ای توان استقامت ندارند. ولی را دوست دارند و در ناراحتی‎اش شریک می‎شوند اما اگر زمان به سختی افتادن خودشان فرارسد ، ولی را تنها می‎گذارند.

د)گروهی به تعبیری از ولی، ولایتمندترند. یعنی ازولی توقع دارند که به حرفشان گوش دهد. همان‎هایی که با افراط مردم را از دین بیزار می‎کنند. ولایتمدارانی که خارج از مدار ولی و جلوتر از وی حرکت می‎کنند.

ه) عده‎ای نیز ولایت‎مدار هم وزنند یعنی خود را هم‎اندازه ولی می‎دانند. به‎عنوان نمونه کسی مثل سلیمان بن صرد خزاعی خود را صحابه ی پیامبر می‎دانست و پذیرش فردی مثل مسلم که از نظر سن از وی کوچکتر بود، برایش سخت و سنگین بود. از این جمله افراد هم اکنون نیز در جامعه دیده می‎شود. کسانی که به سابقه طولانی آشنایی خود با امام "ره" تکیه کرده و از پذیرش ولایت مقام معظم رهبری سر باز می‎زنند.

و)دسته‎ آخر، ولایت مداران واقعی‎اند. یعنی کسانی که نه جلوتر از ولی‎اند نه مخالف نه عقب تر، کاملا پشت سر ولی و تابع محض وی.

باید گفت زمانی که پای دفاع از ولایت در میان باشد، جان و مال را باید ایثار کرد. کاری که مردم کوفه برای دفاع از مسلم انجام ندادند و سپس با امام حسین نیز چنین کردند و این نشان می‎دهد اگر مردمی به دشمنی با جانشین امام معصوم بپردازند به طور قطع با امام معصوم نیز دشمن خواهند بود.
در این بین بررسی نقش فردی به نام «معقل» در کوفه مهم است. ابن زیاد وی را برای شناسایی افرادی که نزد مسلم رفت و آمد می‎کردند و به وی نزدیک بودند، فرستاد. وی پس از حشر و نشر با آنها و شناساییشان به نزد ابن زیاد بازگشت و باعث به زندان انداختن دوازده هزار نفر شیعه، در یک روز شد.
باید گفت اکنون نیز در میان مسلمانان، نفوذی‎هایی اینچنین بسیار وجود دارد و دشمن برای زمین زدن شیعه از آن‎ها استفاده می‎کند.
از این روست که امام خمینی در وصیت نامه خود بزرگترین خطر برای حوزه‎های علمیه را روحانی نماهای نفوذی میداند. کسانی که در کمترین ضرر باعث بد نام شدن روحانیت بین مردم خواهندشد. و در خطرناکترین حالت به پست های مهم و مسوولیت درجامعه می‎رسند.